Sprzątać można na różne sposoby: można zrobić to prowizorycznie, po wierzchu, ,,zamiatając pod dywan” lub gruntownie, zajmując się również tym, co niewidoczne i ukryte. Drugi sposób sprzątania wymaga czasu. Zastanówmy się, co się dzieje kiedy robimy porządki jedynie ,,po wierzchu”? Efekty są krótkotrwale. Gdyby w ten sposób opisać różne metody psychoterapeutyczne, to psychoanaliza byłaby gruntowną formą ,,robienia porządków” w sobie samym.

Psychoterapia psychoanalityczna, pomimo swojej długiej tradycji, często spotyka się z krytyką, płynącą ze strony przedstawicieli innych nurtów psychoterapeutycznych. Tej formie pracy psychologicznej zarzuca się przede wszystkim to, że jest długa i kosztowna. Co zatem przemawia za tym, aby zastanawiając się nad własną psychoterapią wziąć pod uwagę właśnie ten rodzaj pracy?

Psychoterapia psychoanalityczna zdecydowanie nie jest formą pomocy psychologicznej, która daje proste i jednoznaczne odpowiedzi na pytanie ,,jak żyć” i ,,co robić”. Pewnie dlatego, że wbrew temu, co usiłują wmówić nam poradniki psychologiczne i przekaz medialny, takich prostych odpowiedzi nie ma. W tym nurcie psychoterapii pracując z pacjentem staramy się wspólnie z nim ZROZUMIEĆ jego cierpienie i objawy, szukając ich korzeni w psychologicznie nieświadomych konfliktach wewnętrznych. Jest to proces, umożliwiający sięganie pod powierzchnię tego, co wydaje się oczywiste i świadome, fascynującą wyprawą w głąb siebie i własnej psychiki, umożliwiającą odkrycie własnych pragnień, fantazji, możliwości i ograniczeń. Dzięki osiąganemu w toku psychoterapii lepszemu rozumieniu własnych procesów psychologicznych, połączonemu z przeżyciem emocjonalnym, pacjent doświadcza psychologicznej ulgi w swoim cierpieniu. Celem psychoterapii psychoanalitycznej jest nie tylko usunięcie objawu, ale także to, aby pacjent poprzez lepsze rozeznanie się w historii swojego życia, oraz analizę własnych emocji i przeżyć wewnętrznych był w stanie bardziej adekwatnie realizować swój osobisty potencjał, doprowadzając tym samym do realnej poprawy jakości własnej egzystencji.

Psychoterapia w nurcie psychoanalitycznym daje również możliwość budowania bardziej dojrzałych i stabilnych związków z innymi ludźmi, co jest wynikiem możliwości przepracowania wadliwych wzorców relacji w bliskiej relacji z psychoterapeutą.

Psychoterapia psychoanalityczna należy do długoterminowych form pracy, co niewątpliwie oznacza wysiłek czasowy i finansowy. Wydaje się jednak, że ta metoda, dzięki koncentrowaniu się na ,,korzeniach” a nie tylko na tym, co jest ,,na powierzchni”, daje możliwość zmian, które są trwałe. Dodatkowym argumentem przemawiającym za podjęciem terapii w tym właśnie nurcie są wysokie wymogi szkoleniowe psychoterapeutów, które są gwarancją wysokich standardów metodycznych i etycznych wykonywanej przez nich pracy. Ta metoda psychoterapii bowiem wymaga od psychoterapeutów psychoanalitycznych bardzo wymagającego , rygorystycznego i właściwie nieustającego szkolenia , obejmującego oprócz części seminaryjno-teoretycznej własną psychoterapię lub psychoanalizę oraz regularną superwizję pracy z pacjentami.